Итгэл

Итгэл
Цаашид юм бүхэнд итгэл алдарна
Цагаан дэнгийнгэрэлд эрвээхий шунахаа болино
Цагтаа унадаг навчис газарт итгэхээ болино
Цайлган хайлган сэтгэл минь хүнд итгэхээ болино
Дээлийн хормой салхинд дэрвэхээ болино
Дэмий юманд би хөл алдахаа болино
Дэгэн догон нулимстай орчлонгоос урьтаж
Дэндүү залуу насандаа би хашир сууна
Тэгвэл
Үүдэн тушаа салхинд цохиулж
Үнэнчээр чамайг хүлээх минь эцэс болно
Цөхрөлийн дундаас инээд алдан угтаж
Цөөхөн хэдэн үгэнд чинь хууртдаг минь өнгөрнө
Унахад чинь тосох газар үгүй болно
Уруудахад чинь татах гар үгүй болно
Итгэлээр минь чи тоглосон байж гэмээнэ
Ийм залхаалыг бурхнаас бус надаас чи хүлээнэ
Тэгвэл жаргал тэвэр зовлонгийн ертөнц эргэнэ
Тэнхлэг нь харин итгэл дээр тогтоно
Тэнгэр газрынг завсар надгүй чи зовно
Тэрүүнд чинь би харин эрхий хуруу шигээ итгэнэ.

Ц.Хулан 1991 он

.