Үдийн 13.43 минут. 2010 оны 09 сарын 30
10 аадхан минутын өмнө би цонхны дэргэжд бодол болон зогслоо. Цайныхаа цагаар амран байгаа минь энэ ажгуу. Энэхэн зуур адармаатай бодлын минь намуун урсгалыг тас татан эвдэж гайхшрал, сонирхол төрүүлэх нэгэн зураглалд би өөрийн эрхгүй анхаарал хандууллаа. Том хашааны буланд нүд адлан байрлуулсан торон хогийн сав надад хэн нэгэн залуухан Монгол хүний амьдралын нэгэн өдөр ямар байгааг харуулж өгсөн юм. Хүн хог ухаж байна.
Идэр залуу энэ эр энэ хавийнхны хэн нь ч хүрэхийг хүсдэггүй хогийн савны хашлагыг сурамгай гэгч нь давж ороод ундааны савыг шаламгай нь аргагүй түүж гарлаа. Овоолж бөөгнөрсөн хогон дундаас тэр нэгэн шилтэй зүйлийг олоод тагийг нь онгойлгон амтархан уухыг сайн харвал жимсний комподны шавхруу аж. Хэсэг хугацааны дараа хаягдал савнуудыг үргэлжлүүлэн түүж бас бус идчихмээр аятай зүйлсийг амруугаа хийх зуураа ийш тийш харан хашааны манаачийг ирж хөөхөөс өмнө явахаар тэвдэн байгаа нь илт байв.
....... Тэрээр хэргээ гаргаж хэдэн сав түүгээд өнөөх шилтэй комподны шавхаруугаа марталгүй авч одоо манаач ирээд хөөвөл хөөнө л биз гэсэн шиг тайван айван алхаад хашаанаас гараад явлаа.
Ховор хувь тавилан, хувь заяаг олсон энэ гайхашигт амьдралыг эзэгнэгч хүмүүн биеийг хог хаягдал түүж өдөр хоногийг өнгөрөөн, хаясан шавхаруугаар хооллон амьд мэндхэн авч явах залуу хүн чи яасан азгүй юм бэ.
Монголд амьдарч буй хэн ч хойшид битгий ингэж амьдраасай. Хорвоо дэлхий ямар гайхамшигтай сайхан билээ дээ. Өчүүхэн хугацаанд амьдрах амьдралынхаа бүхий л хормийг хорвоог танихад зориулж чадахгүй байсан ч хайраараа төрүүлж, сүүгээрээ тэжээсэн ээжийнхээ сэтгэлийг баярлуулахаар хүн шиг амьдраасай энэ хүн.
Гэвч би ингэж бодовч энэ хүн өМонголын нийгмийн золиос болсон олон хүний төлөөлөл. Магадгүй заримынх нь ухаан орохоос нь эхлээд угтан авсан амьдралынх үргэлжлэл нь энэ зураглал байх. Гэсэн ч залуу хүний замын хүзүү урт гэдэг. Боломжгүй зүйл гэж хэзээ ч байдаггүй боломж өөрөө хүн бүрийн өмнө нээлттэй байдаг гэж хэн нэгэн хүн надад хэлж байсан юм.
Идэр залуу энэ эр энэ хавийнхны хэн нь ч хүрэхийг хүсдэггүй хогийн савны хашлагыг сурамгай гэгч нь давж ороод ундааны савыг шаламгай нь аргагүй түүж гарлаа. Овоолж бөөгнөрсөн хогон дундаас тэр нэгэн шилтэй зүйлийг олоод тагийг нь онгойлгон амтархан уухыг сайн харвал жимсний комподны шавхруу аж. Хэсэг хугацааны дараа хаягдал савнуудыг үргэлжлүүлэн түүж бас бус идчихмээр аятай зүйлсийг амруугаа хийх зуураа ийш тийш харан хашааны манаачийг ирж хөөхөөс өмнө явахаар тэвдэн байгаа нь илт байв.
....... Тэрээр хэргээ гаргаж хэдэн сав түүгээд өнөөх шилтэй комподны шавхаруугаа марталгүй авч одоо манаач ирээд хөөвөл хөөнө л биз гэсэн шиг тайван айван алхаад хашаанаас гараад явлаа.
Ховор хувь тавилан, хувь заяаг олсон энэ гайхашигт амьдралыг эзэгнэгч хүмүүн биеийг хог хаягдал түүж өдөр хоногийг өнгөрөөн, хаясан шавхаруугаар хооллон амьд мэндхэн авч явах залуу хүн чи яасан азгүй юм бэ.
Монголд амьдарч буй хэн ч хойшид битгий ингэж амьдраасай. Хорвоо дэлхий ямар гайхамшигтай сайхан билээ дээ. Өчүүхэн хугацаанд амьдрах амьдралынхаа бүхий л хормийг хорвоог танихад зориулж чадахгүй байсан ч хайраараа төрүүлж, сүүгээрээ тэжээсэн ээжийнхээ сэтгэлийг баярлуулахаар хүн шиг амьдраасай энэ хүн.
Гэвч би ингэж бодовч энэ хүн өМонголын нийгмийн золиос болсон олон хүний төлөөлөл. Магадгүй заримынх нь ухаан орохоос нь эхлээд угтан авсан амьдралынх үргэлжлэл нь энэ зураглал байх. Гэсэн ч залуу хүний замын хүзүү урт гэдэг. Боломжгүй зүйл гэж хэзээ ч байдаггүй боломж өөрөө хүн бүрийн өмнө нээлттэй байдаг гэж хэн нэгэн хүн надад хэлж байсан юм.
